Η ελληνική κρίση αναδεικνύει την ισχύ της Τουρκίας

Εκτύπωση Αποθήκευση Αποστολή Μέγεθος  Facebook Twitter Του Abdullah Karatash Για πρώτη φορά στην ιστορία, η αγορά βλέπει το κρατικό χρέος της Ελλάδας ως πιο ριψοκίνδυνο από της Τουρκίας. Τα spread για τα τουρκικά κρατικά συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνου (CDS) –ένα μέτρο αποτίμησης του κινδύνου που εκφράζεται ως ένα premium επί του London Interbank Offered Rate (Libor)-είναι 165 μονάδες βάσης (1,65%), ενώ εκείνα για την Ελλάδα είναι πολύ υψηλότερα, στις 330 μονάδες βάσης (3,3%). Αυτό βάζει την Τουρκία επίσης μπροστά από πολλά άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης: τα CDS για τη Ρουμανία βρίσκονται στις 200 μονάδες βάσης, για τη Βουλγαρία στις 190 και για την Ουγγαρία σε 185 bps. Το γεγονός πως οι αγορές βλέπουν το τούρκικο χρέος ως καλύτερο στοίχημα υπογραμμίζει την τρέχουσα οικονομική ισχύ της χώρας. Ακόμη και όταν οι διεθνείς οργανισμοί αξιολόγησης μείωσαν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας κατά δύο βαθμίδες από το ‘Α’ σε ‘ΒΒΒ +’ και της Πορτογαλίας κατά μια βαθμίδα σε ‘AA-‘, της Τουρκίας αναβαθμίστηκε σε ‘ΒΒ +’. Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών της χώρας ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) βρίσκεται μόλις στο 2%, σε σύγκριση με 5% για τις ΗΠΑ και 15% για την Ελλάδα. Μεγάλο μέρος της πίστωσης προορίζεται για τις εξαγωγές της Τουρκίας, οι οποίες αυξήθηκαν από 36 δισ. δολάρια στα τέλη του 2002 σε 135 δισεκατομμύρια δολάρια στα τέλη του 2008. (Το ποσό αυτό μειώθηκε σε 102 δισεκατομμύρια δολάρια το 2009, ένα πολύ καλό αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη την παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση.) Καλώς ήλθατε στη νέα Τουρκία, όπου μια διαρκής προσπάθεια για την καθιέρωση της κοινωνικής υπεροχής έναντι των γραφειοκρατικών οργάνων είναι σε εξέλιξη. Έχουν θεσπιστεί μεγάλες μεταρρυθμίσεις με στόχο την ενίσχυση του κράτους δικαίου και την αύξηση του οικονομικού ανταγωνισμού και της διαφάνειας. Παρά τις βραχυπρόθεσμες προκλήσεις, η επιβολή των δικαιωμάτων ιδιωτικής ιδιοκτησίας και μια ανταγωνιστική και δυναμική οικονομία είναι στη διαδικασία της πραγμάτωσης. Η άνοδος της Τουρκίας Μεγάλο μέρος της ανόδου της Τουρκίας ήταν η συντονισμένη προσπάθεια να απαλύνει τις σχέσεις και να ενισχύσει το εμπόριο με τους γείτονές της, κοντά και μακριά. Η Τουρκία έχει σημαντική αύξηση του όγκου των συναλλαγών με την Ασία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, καθώς και με τη Ρωσία, προκειμένου να αντισταθμίσει μια απότομη πτώση με μια Ευρώπη που είναι σε ύφεση. Η τουρκική οικονομία αναπτύχθηκε, από την 26η μεγαλύτερη στον κόσμο το 2002 στην 17η  μεγαλύτερη πέρυσι, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Η Τουρκία διέφυγε επίσης τα χειρότερα της πιστωτικής κρίσης, χάρη στους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανονισμούς. Θεσπισμένοι και εποπτευόμενοι από τις τουρκικές κρατικές υπηρεσίες, οι κανονισμοί διασφάλισαν ότι ο τουρκικός τραπεζικός τομέας είχε πάρα πολύ καλή κεφαλαιοποίηση. Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όταν οι τράπεζες από την Wall Street μέχρι την ηπειρωτική Ευρώπη απαιτούσαν τεράστιες ενέσεις ρευστότητας από τα κράτη υποδοχής τους, οι τουρκικές τράπεζες δεν χρειάστηκαν ούτε σεντ από την κυβέρνηση. Επιπλέον, οι ρυθμιστικοί οργανισμοί έχουν πραγματική δύναμη, με τη δυνατότητα να κατηγορήσουν προσωπικά τις διοικήσεις για τις αποτυχίες των τραπεζών, να κατασχέσουν την προσωπική τους περιουσία και άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα για να ξεπληρώσουν το κράτος. Βάλτε αυτή την κατάσταση απέναντι στην κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Παρά τη δηλωμένη αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το τεράστιο έλλειμμα του προϋπολογισμού με την μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και την αύξηση των φόρων, η αγορά εξακολουθεί να μην έχει εμπιστοσύνη σε μια διάσωση από την ΕΕ. Η ελληνική κυβέρνηση θα βγεί στην αγορά σύντομα προσπαθώντας να συγκεντρώσει τα χρήματα για να καλύψει μεγάλες ποσότητες χρέους που ωριμάζει - περίπου 14 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το καλοκαίρι. Η ΕΕ βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω της πιθανότητας περαιτέρω απομειώσεων σε ευρωπαϊκές τράπεζες με τεράστια έκθεση σε bad debt στην Ανατολική Ευρώπη. Ο τρόπος με τον οποίο η ΕΕ χειρίζεται την επερχόμενη πρόκληση για την αναχρηματοδότηση του χρέους στην Ελλάδα θα δώσει τον τόνο για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της ένωσης. Οι υπουργοί Οικονομικών των 16 χωρών της ΕΕ προέβησαν σε μια γενική δήλωση και είπαν πως θα βρουν τα απαραίτητα χρήματα για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτό συνάδει με τη γαλλο-γερμανική πολιτική της προσφοράς λόγων στήριξης για την Ελλάδα ώστε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του ελλείμματος, ενώ η προσφυγή σε μια διάσωση με μετρητά θα είναι η έσχατη λύση. Επίσης, το γαλλο-γερμανικό δίδυμο συμφώνησε και σε ένα ρόλο για το ΔΝΤ στην ελληνική διάσωση. Ενώ υπογράμμισε τα εγγενή μειονεκτήματα της νέας Συνθήκης της Λισαβόνας, το σενάριο διάσωσης με το ΔΝΤ δεν είναι τόσο παράλογο όπως θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, έχοντας υπ’ όψιν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο διεσώθη από το ΔΝΤ τη δεκαετία του 1970. Οι προκλήσεις της ΕΕ Το παιχνίδι της μικροπολιτικής μεταξύ της ΕΕ και της Ελλάδας θα συνεχίσει ακόμη και με τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Η ΕΕ έχει δώσει διορία στους Έλληνες μέχρι το 2012 για να μειώσουν το έλλειμμά τους κάτω από το όριο του 3%. Η σιωπηρή εγγύηση από την ΕΕ προλαμβάνει μια βραχυπρόθεσμα καθοδική πορεία στην ελληνική τραγωδία. Φυσικά, αυτή η κρίση εμπιστοσύνης δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα όλοι αντιμετωπίζουν προβλήματα με τον προϋπολογισμό και το έλλειμμα. Νέες προσθήκες στην ΕΕ, όπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία έχουν ακόμη μεγαλύτερα διαρθρωτικά προβλήματα. Και με όλα τα βλέμματα στραμμένα στην Ελλάδα, η προσοχή έχει εκτραπεί από την Κίνα, η οποία έχει αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη οικονομική φούσκα του πλανήτη (μια έμμεση ανησυχία για την ΕΕ). Όσο η αβεβαιότητα κρέμεται πάνω από τόσες πολλές χώρες της ζώνης του ευρώ, το κοινό νόμισμα πιθανότατα θα συνεχίσει να πέφτει έναντι του δολαρίου ΗΠΑ, αν και η υποτίμηση αυτή θα βοηθήσει τις ευρωπαϊκές εξαγωγές. Ωστόσο, ισχυρισμοί πως η ιστορία της Ελλάδας σηματοδοτεί την αγγελία θανάτου του ευρωπαϊκού σχεδίου δε λαμβάνουν υπ’ όψιν  βασικές γεωπολιτικές παραμέτρους. Εάν δεν υπήρχε η προστατευτική ομπρέλα που προσφέρεται από την ΕΕ, η ελληνική οικονομία πιθανόν θα είχε καταρρεύσει μέχρι τώρα. Χάρη στην ΕΕ, η  δημοκρατία και το κράτος δικαίου παραμένουν αδιαμφισβήτητα. Όμως οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, και την Ιταλία θα πρέπει να συμφωνήσουν στην απότομη μείωση των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων τους και  άλλων παροχών. Δεδομένης της έντονα κρατικιστικής φύσης αυτών των χωρών, αυτή η διαδικασία θα είναι αργή. Εδώ, η ΕΕ μπορεί να μάθει πολλά από την εμπειρία της Τουρκίας η οποία μεταρρύθμισε την οικονομία της η οποία βασίζονταν σε ένα κράτος ληθαργικό σε μια δυναμική, ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο. Τελικά, αυτή η δοκιμή μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια βαθύτερη ένωση μεταξύ των χωρών μελών. Λαμβάνοντας πιο σοβαρά την αίτηση της Τουρκίας για είσοδο στην ΕΕ, παρουσιάζεται μια ευκαιρία για την ένωση να εμβαθύνει τους δεσμούς μεταξύ των χωρών μελών και να καταστεί πιο σημαντικός παίκτης στην παγκόσμια οικονομική σκηνή. Μπαίνουμε σε μια εποχή όπου οι οικονομίες των "αναδυόμενων αγορών" μεταμορφώνονται σε πολύ πιο σοβαρές επενδυτικές ευκαιρίες σε σχέση με ορισμένες "αναπτυγμένες οικονομίες." Η παλιά, τακτοποιημένη ταξινόμηση δίνει χώρο σε μια πιο περίπλοκη, πολυπολική παγκόσμια οικονομική τάξη η οποία οδηγείται από την οικονομική και δημογραφική κατάσταση χωρών όπως η Τουρκία, η Ινδία και η Βραζιλία. Ένωση με την Τουρκία Με την Τουρκία στην ΕΕ, οι χώρες σε όλα τα Βαλκάνια θα είναι σε θέση να μειώσουν εύκολα το έλλειμμά τους με περικοπές στις αμυντικές δαπάνες. Η Ελλάδα δαπάνησε περίπου 9,7 δισεκατομμύρια δολάρια για την άμυνα το 2008, σε σύγκριση με 8,8 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως το 2006 και το 2007. Η Τουρκία δαπάνησε περίπου 11,7 δισεκατομμύρια δολάρια για την άμυνα το 2008, λιγότερα από τα 13 δισ. δολάρια το 2006. Επικεντρώνοντας τους πόρους και τα κεφάλαια περισσότερο προς την κατεύθυνση της εκπαίδευσης και των επενδύσεων σε τεχνολογία και υποδομές, ολόκληρη η περιοχή μπορεί να καταστεί περισσότερο ανταγωνιστική σε παγκόσμιο οικονομικό τοπίο. Ο σχετικά νέος, μορφωμένος, και δυναμικός πληθυσμός της Τουρκίας θα αποτελέσει κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης της ευρωπαϊκής οικονομίας σε μια περίοδο ανησυχίας και αβεβαιότητας στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Με την οικονομική της δύναμη πολύ λιγότερο σημαντική σήμερα από ότι ήταν πριν από μια δεκαετία, η δημογραφία θα διαδραματίζει ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στον καθορισμό της θέσης της ένωσης. Αν η ΕΕ θέλει να παραμείνει ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο έναντι της Κίνας ή της Ινδίας -για να μην αναφέρω τη διατήρηση της θέσης της έναντι του αμερικανικού ανταγωνισμού-τότε η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής της στρατηγικής. Η Τουρκία έχει σημειώσει πρόοδο στην προσομοίωση των νόμων της και των λειτουργιών της στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Οι νόμοι που διέπουν την κοινωνία έχουν γίνει πιο φιλελεύθεροι για να απελευθερώσουν τις δημιουργικές δυνάμεις των πολιτών και τα βήματα έχουν ληφθεί για την ενίσχυση του κράτους δικαίου. Το έργο της μεταρρύθμισης δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη και οι προκλήσεις παραμένουν. Ας ελπίσουμε ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν το όραμα και την προνοητικότητα να υποστηρίξουν αυτές τις ιστορικές προσπάθειες. Ο Karatash είναι απόφοιτος του Yale School of Management, είναι ένας συγγραφέας που ζει στο Μανχάταν και είναι στέλεχος της Natixis. Οι απόψεις που εκφράζονται είναι δικές του και δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα εκείνες της Natixis.

Pizzaline - Mηχανή αναζήτησης και παραγγελιών delivery http://qfwr.com/d834ad

Pizzaline - Mηχανή αναζήτησης και παραγγελιών delivery - Βρείτε περισσότερες από 3.000 επιχειρήσεις delivery στην Pizzaline - Καταχωρήστε τα στοιχεία της επιχείρησής σας στην PizzaLine εντελώς δωρεάν - Καταχωρήστε το MENU σας για να δεχτείτε OnLine παραγγελίες - Oι 3 πρώτοι μήνες δωρεάν

http://qfwr.com/d834ad

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αν δεν θέλετε να ξαναλάβετε μύνημα παρακαλώ πατήστε εδώ

Αναλυτές στς ΗΠΑ 
Γιατί πανηγυρίζουν οι Ελληνες;

Είναι περίεργη η συμπεριφορά ορισμένων αναλυτών οι οποίοι ειρωνεύτηκαν την ελληνική ικανοποίηση, λέγοντας ότι οι Ελληνες πανηγυρίζουν για έναν μηχανισμό που δεν είναι ξεκάθαρο ότι μπορεί να βοηθήσει τη χώρα τους να ξεπεράσει την κρίση.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στην πολύωρη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στο ΔΝΤ ειπώθηκαν και τα εξής: «Η Ελλάδα χρειάζεται να δανείζεται 50 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για πολλά έτη. Το 2013 το χρέος θα φτάσει στο 150%».

Είπαν επίσης ότι «μέχρι το τέλος του έτους η Ελλάδα ίσως έχει δυσκολίες για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της», προβλέποντας εξαναγκασμό για απευθείας προσφυγή στο Ταμείο.

Αλλαγές στην πολιτική, όχι μόνο στην οικονομία

Σάββατο, 27 Μάρτιος 2010 00:02

Το 70% ετησίων δαπανών της χώρας είναι μισθοί του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Το 20% των δαπανών είναι τόκοι και τοκοχρεωλύσια για εξυπηρέτηση του εθνικού μας χρέους. Και το 10% των δαπανών πηγαίνει σε δραστηριότητες (έργα, προμήθειες, αγορές, εξοπλισμοί, εργολαβίες, επιδοτήσεις). Από αυτό το 10% προέρχονται τα ποσά που κατευθύνονται στην διαπλοκή και στους διάφορους ημέτερους. Δεν φθάνουν όμως αυτά για να δικαιολογήσουν την τραγική σημερινή οικονομική μας κατάσταση. Και για να βρούμε «που πήγαν, ακριβώς, τα λεφτά».  

Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Και λένε την δική τους ιστορία. Οι μισθοί του δημοσίου πλησιάζουν τα 30 δις τον χρόνο. Στα δέκα τελευταία χρόνια του βαρύτατου δανεισμού συμποσούνται σε 300 δις ευρώ. Αυτές είναι οι αμοιβές του δημοσίου τομέα. Ακριβώς το χρέος της χώρας δηλαδή. Χρηματοδοτούμε ουσιαστικά δανειζόμενοι τον μεγαλύτερο δημόσιο τομέα από κάθε χώρα που βρίσκεται εκτός υπαρκτού σοσιαλισμού. Εχει μεγαλύτερο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων (συμπεριλαμβανομένου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και της αστυνομίας) ο Νομός Πειραιώς για παράδειγμα από μιά ίση πληθυσμιακά με την Ελλάδα Πολιτεία των ΗΠΑ (λ.χ. το Οχάιο η την Αλαμπάμα) Τι ακριβώς κάνουν όλοι αυτοί;

 

Πως μιά μικρή χώρα σαν την δική μας έχει ανάγκη μιάς τόσο μεγάλης γραφειοκρατίας για την διεκπεραίωση των κοινωνικών και διοικητικών της υποχρεώσεων; Η λογική εκτίμηση είναι πως το δημόσιο πέφτει θύμα των εκλογικών αναγκών του πολιτικού συστήματος και μετατρέπεται σε παραλήπτη των πελατειακών αναγκών των κομμάτων και του πολιτικού τους προσωπικού. Η χώρα είναι αδύνατον να ορθοποδήσει και να ξεφύγει από την κατρακύλα προς το χάος αν δεν αλλάξει ριζικά το θεσμικό πλαίσιο άσκησης της πολιτικής. Η δομή δηλ. του πολιτικού συστήματος.

 

Οι πολιτικοί σαν μεμονωμένα άτομα είναι αδύνατον να αντέξουν το τεράστιο πολιτικό κόστος που συνεπάγεται η αναπόφευκτη μείωση του δημόσιου τομέα, με κατάργηση φορέων και υπηρεσιών, και η συνακόλουθη απόλυση υπαλλήλων. Αν όμως δεν μειωθεί δραστικά το κράτος δεν υπάρχει περίπτωση ανάκαμψης. Τα νούμερα είναι και εδώ αμείλικτα. Αυτή την ώρα το χρέος της χώρας βρίσκεται στο 120% του ακαθαρίστου εθνικού προιόντος. Και χρειαζόμαστε σε ετήσια βάση περίπου 50 δις, ευρώ, συν τις όποιες δημόσιες εισπράξεις, για να ξεπληρώσουμε τις εσωτερικές και διεθνείς μας (δάνεια) υποχρεώσεις. Με βάση την όποια λογική πορεία των επιτοκίων και την διακύμανση του εθνικού εισοδήματος έχει υπολογισθεί πως αν μπορέσουμε να μηδενίσουμε το έλλειμμα (σε ετήσια βάση δηλ. να μην μπαίνουμε μέσα) το χρέος το 2013 θα φθάσει το 130% !!

 

Με το σταυρό προτίμησης και τα δεσμά των πελατειακών σχέσεων αυτό είναι αδύνατο. Η οριστική καταστροφή είναι προ των πυλών.

 

Α.Ανδριανόπουλος

ΔΝΤ: σύνδικο πτώχευσης (διάβασε τι σε περιμένει)

Παρασκευή, 26 Μαρτίου 2010

ΔΝΤ: σύνδικο πτώχευσης (διάβασε τι σε περιμένει)

Ουσιαστικά θεωρείται πως το ΔΝΤ, όταν αποφασίζει να «βοηθήσει» κάποια χώρα που «αιτείται» τη συνδρομή του,έχει σαν κύριο στόχο την εξασφάλιση των πιστωτών της – ιδιαίτερα των τραπεζών και δη των αμερικανικών. Πρόκειται λοιπόν για ένα«σύνδικο πτώχευσης», ο οποίος δεν ασχολείται καθόλου με την δημιουργία προϋποθέσεων παραγωγής πλούτου, στη χώρα που αναμιγνύεται . Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από την «ποιότητα» των μέτρων που προτείνει, πόσο μάλλον από το ότι δεν «υπεισέρχεται» καν στη διαδικασία να προσαρμόσει τα μέτρα στις ιδιαιτερότητες της εκάστοτε χώρας - ακολουθώντας σταθερά την ίδια πολιτική για όλες ανεξαιρέτως.

Η πλέον αντιπροσωπευτική καταστροφή που προκάλεσαν οι συνεργάτες του ΔΝΤ σε μία χώρα είναι αυτή της Αργεντινής, στην οποία επέβαλλαν μία οικονομική και χρηματοπιστωτική πολιτική που εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα συμφέροντα των ξένων τραπεζών (των αμερικανικών εν προκειμένω).

Το ΔΝΤ εξανάγκασε την κυβέρνηση της χώρας να... μειώσει μαζικά τις δαπάνες στην Παιδεία, στην Υγεία και στην κοινωνική περίθαλψη (συντάξεις κλπ), να απελευθερώσει τις εισαγωγές, να ιδιωτικοποιήσει όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, να μειώσει κάθε είδους παροχές και τόσα πολλά άλλα, που είναιαμφίβολο εάν ποτέ μπορέσει η Αργεντινή να επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα .

Όπως συζητείται ευρύτερα, κάθε φορά που ένας υπουργός κάποιας χώρας πηγαίνει στην Ουάσινγκτον, για να ζητήσει «γονυπετής» την καθυστέρηση της πληρωμής κάποιας δόσης δανείου, οι «γύπες» του ΔΝΤ αποσπούν ακόμη ένα κομμάτι από τις σάρκες της χώρας του – κάποια βιομηχανία δηλαδή από τον ιδιωτικό ή από το δημόσιο τομέα της. Η μέθοδος είναι πάντοτε η ίδια: Το ΔΝΤ απαιτεί (και επιβάλλει) την πώληση μίας εταιρείας ενός κερδοφόρου τομέα της χώρας, σε μία πολυεθνική επιχείρηση (κατά προτίμηση αμερικανική) - αφήνοντας τελικά στο κράτος όλες τις ζημιογόνες, γεγονός που φυσικά το οδηγεί στην υποδούλωση και εξαθλίωση των πολιτών του.

Ένα δεύτερο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη ασιατική κρίση, όπου μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες έμειναν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι - από τη Νότια Κορέα μέχρι την Ινδονησία. Το ΔΝΤ, όταν ζητήθηκε η βοήθεια του για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση (η οποία διογκώθηκε μετά την γνωστή ανάμιξη των διεθνών κερδοσκόπων, όπως του G.Soros), επέβαλλε σε όλες τις χώρες αυστηρή δημοσιονομική/συναλλαγματική «πειθαρχία», δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών και περιορισμό των επιχειρηματικών πιστώσεων.

Φυσικά ή ύφεση ήταν «εκρηκτική», η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη, τα φάρμακα στα νοσοκομεία εξέλειψαν εντελώς, χιλιάδες άνθρωποι έμειναν στο δρόμο, ενώ η πείνα και ο υποσιτισμός κατέστρεψαν εντελώς μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Ένας ολόκληρος τομέας της μεσαίας εισοδηματικής τάξης, η οποία είχε αναπτυχθεί κατά τη δεκαετία του 1980, σχεδόν εξαφανίσθηκε. Ως συνήθως, οι τάξεις που υπέφεραν περισσότερο ήταν οι χαμηλότερες εισοδηματικές, οι οποίες στην κυριολεξία έμειναν χωρίς καμία κρατική μέριμνα – πάντοτε με εντολές του ΔΝΤ.
από το serraikipiperia

Το ΔΝΤ έρχεται, το ευρώ κατρακυλά...

Reporter.gr

χτές | 23:00

Σημαντική υποχώρηση σημειώνει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος, μετά τα νέα ότι στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής να χορηγήσουν δάνειο προς την Ελλάδα, σημαντική θα είναι η συνεισφορά από το ΔΝΤ. Λίγο νωρίτερα ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για ενδεχόμενη εμπλοκή του ΔΝΤ λέγοντας "εάν το ΔΝΤ ή κάποια άλλη αρχή εμπλακεί στην υπόθεση αντί για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αυτό θα είναι ξεκάθαρα, κακό, πολύ κακό".

Στις 23.00 ώρα Ελλάδος το ευρώ διαπραγματεύεται στα 1,3268 δολάρια υποχωρώντας πάνω από 3% σε σχέση με τα 1.3296 δολάρια όπου βρισκόταν το πρωί.

Αναλυτές αναφέρουν ότι "είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ εμπλέκεται σε μια καθα΄ρα ευρωπαϊκή υπόθεση, κι αυτό αποτελεί ένα ξεκάθαρο πλήγμα για την αξιοπιστία της Ευρωζώνης η οποία δεν φαίνεται ικανή να ξεκαθαρίσει μόνη της τα πράγματα".

Κύριε Παπανδρέου, δεν θέλετε να είστε ο καπετάνιος του Τιτανικού

Εκτύπωση Αποθήκευση Αποστολή Μέγεθος  Facebook Twitter Η Ελλάδα δεν χρεοκοπεί, οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν πρόβλημα. Η Ευρώπη δίνει σωσίβιο σωτηρίας στην Ελλάδα και η ΕΚΤ προσφέρει γραμμές χρηματοδότησης στις ελληνικές τράπεζες. Από εδώ και πέρα, όμως, χρειάζεται κι εμείς να κάνουμε τα πρέποντα. Έχουν ήδη χαθεί έξι πολύτιμοι μήνες. Δεν πρέπει στο εξής να χαθεί ούτε ένα λεπτό. Κύριε Παπανδρέου, αφήστε τις διαβουλεύσεις και ξεκαθαρίστε τα πράγματα όσο το δυνατόν γρηγορότερα... Τι έχει αλλάξει τους τελευταίους έξι μήνες; Το μόνο που έχει γίνει είναι ότι επιβλήθηκαν νέοι φόροι. Φόροι, φόροι, φόροι. Το σπάταλος κράτος εξακολουθεί να είναι το ίδιο σπάταλο και τα τρωκτικά να κάνουν πάρτι. Στα νοσοκομεία, στις εφορίες, στους δήμους, σε κάθε δημόσια υπηρεσία η διαφθορά κυριαρχεί. Τι έχετε κάνει κύριε Παπανδρέου γι αυτό; Τι έχουν κάνει οι υπουργοί σας; Ότι είμαστε επιβάτες στον Τιτανικό, αυτό το γνωρίζαμε ήδη, πολύ πριν το εκστομίσει ο κύριος Παπακωνσταντίνου. Όταν τους το λέγαμε το καλοκαίρι, εκείνοι μας έλεγαν ότι τα λεφτά υπάρχουν. Οι απλές διαπιστώσεις δεν βοηθούν, όπως δεν βοηθά και το συνεχές αυτομαστίγωμα. Χρειάζεται δουλειά. Χρειάζεται ένας σαρωτικός αέρας αλλαγής. Ήταν πολύ πετυχημένο αυτό που είπε ο πρωθυπουργός προεκλογικά: «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Προς το παρόν το μόνο που αισθανόμαστε είναι να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μας. Τις αλλαγές δεν τις έχουμε ακόμη δει. Το αντίθετο, σε εποχή λιτότητας βλέπουμε τους γιους και τις θυγατέρες των πολιτικών να προσλαμβάνονται στη Βουλή με 16 μισθούς το χρόνο... Επιτέλους, από κάπου πρέπει να κάνουν την αρχή. Ας ξεκινήσουν από το περίφημο ΕΣΥ. Αντί να διορίζουν συνταξιούχους στις νέες διοικήσεις των ετοιμοθάνατων δημόσιων νοσοκομείων, πιστούς υπηρέτες του κομματικού τους μηχανισμού, ας αλλάξουν ριζικά τον τρόπο λειτουργίας των νοσοκομείων. Ας αλλάξουν τις διαδικασίες προμήθειας φαρμάκων και μηχανημάτων. Ας στείλουν μερικά τρωκτικά εκεί που ανήκουν, στα σίδερα της φυλακής.  Είναι θέμα συζήτησης αν θα πάρουμε 10 ή 15 δισεκατομμύρια ευρώ από το ΔΝΤ. Οι υποχρεώσεις των νοσοκομείων είναι στα έξι δισεκατομμύρια ευρώ και αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα θα φτάσουν τα 10 και τα 12. Τότε τι θα μας κάνουν τα λεφτά του ΔΝΤ; Πάρτε τη σκούπα κύριε Παπανδρέου και αρχίστε να πετάτε τα σκουπίδια έξω. Και ξεκινήστε από τα ίδια σας τα στελέχη. Εκείνα που ασκώντας σήμερα εξουσία πιστεύουν ότι βρισκόμαστε στην Ελλάδα του 1980, όταν αυτή ήταν χωρισμένη στους πρασινοφρουρούς και στα παιδιά της γαλάζιας γενιάς. Ήταν ωραία χτες η εικόνα της συμπόρευσης του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτή την εικόνα θέλουμε να κρατήσουμε. Και μόνο με σύμπνοια μπορεί να κατεδαφιστεί το μοντέλο του κομματικού κράτους. Κύριε Παπανδρέου, αρπάξτε την ευκαιρία από τα μαλλιά και αλλάξτε τα όλα. Αν θέλετε να μείνετε στην Ιστορία σαν ένας άνθρωπος που ευεργέτησε τη χώρα του όσο κανένας άλλος και όχι σαν ο καπετάνιος του Τιτανικού... Θανάσης Μαυρίδης thanasis.mavridis@capital.gr

Εισαγγελική έρευνα κατά Ελλήνων πολιτικών και Ε.Ε. ζητά Γερμανός βουλευτής

 Για τα αίτια που οδήγησαν στην ελληνική οικονομική κρίση.

Εισαγγελική έρευνα για τους παράγοντες που οδήγησαν στην «ελληνική» οικονομική κρίση ζητά ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος της Γερμανίας, Πέτερ Γκαουβάιλερ σε συνέντευξή του στο περιοδικό Focus. «Θα πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: Πως μπόρεσε να συμβεί η αποσταθεροποίηση του του ευρώ; Ποιο ρόλο έπαιξαν σε αυτό το σαμποτάζ κατά του νομίσματός μας, η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ και οι Έλληνες πολιτικοί σε συνεργασία με συγκεκριμένα ξένα οικονομικά ιδρύματα;», τόνισε ο Γκαουβάιλερ. Ο Γερμανός βουλευτής επισημαίνει ότι πρόκειται για μία περίπτωση που πρέπει να ασχοληθούν οι εθνικές εισαγγελικές αρχές, «ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία».

Ο Πέτερ Γκαουβάιλερ θεωρεί απαράδεκτη τη συμπεριφορά του Μπαρόζο απέναντι στη Γερμανία, με το σκηνικό απειλής που δημιουργεί εναντίον του Βερολίνου. Υπογραμμίζει μάλιστα ότι τέτοιου είδους οικονομική βοήθεια και εγγυήσεις στην Ελλάδα δεν επιτρέπονται από το ευρωπαϊκό δίκαιο: «Θα ήταν σαν σοκολάτα για διαβητικούς».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Η κυβέρνηση τα "μασάει" τελικά και στα κλειστά επαγγέλματα

Εκτύπωση Αποθήκευση Αποστολή Μέγεθος  Facebook Twitter Του Γ. Κράλογλου Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, λέει ο λαός. Έτσι, αν ρίξει κανείς μια ματιά στην απάντηση που έστειλε η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες σχετικά με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων στα βυτιοφόρα, τα φορτηγά και τα ταξί, θα καταλάβει πως «όταν λέμε ανοίγουμε τα κλειστά επαγγέλματα, δεν εννοούμε ότι θέλουμε να τα ανοίξουμε...».  Η κυβέρνηση προτείνει στις Βρυξέλλες, να έχει το δικαίωμα, ειδικά η Ελλάδα, να δίνει άδειες φορτηγών, βυτιοφόρων και ταξί, όσες και όποτε θέλει. Με άλλα λόγια διαφωνεί με την κατάργηση του σημερινού συστήματος και αντιπροτείνει ένα άλλο σύστημα, που και πάλι θα είναι υπό έλεγχο.  Θα έχει υπό έλεγχο συγκεκριμένα τόσο τις άδειες, όσο και τον ναύλο μεταφοράς προϊόντων ή προσώπων. Γιατί και στην περίπτωση αυτή ζητάει να ορίζει, το αρμόδιο υπουργείο, την κατώτατη τιμή ναύλου του οχήματος. Προβάλλεται δε ως επιχείρημα η δήθεν  ευαισθησία της Κυβέρνησης προς το περιβάλλον... Οι νομικοί των Βρυξελλών που έχουν αρμοδιότητα στην πολιτική για τα κλειστά επαγγέλματα, έχουν σχεδόν αγανακτήσει από την παρελκυστική τακτική και την ασάφεια των προθέσεων των Ελλήνων αρμοδίων και προετοιμάζουν δυναμική λύση.  Θα παραπέμψουν μέχρι τις 15 Απριλίου τον φάκελο με την απειθαρχία της Ελλάδας στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου.  Στοιχείο που προστίθεται στην όλη σύγχυση που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το θέμα αυτό, είναι και η ακατανόητη (για την Επιτροπή) συμπεριφορά των Ελληνικών Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών, σχετικά με την υπόθεση του καθεστώτος αδειών στα ελληνικά βυτιοφόρα. Συγκεκριμένα θεωρούν ακατανόητο το ότι προ διετίας οι Εταιρείες Εμπορίας κατέθεσαν παραπομπή για το θέμα αυτό στις Βρυξέλλες, αλλά στη συνέχεια την απέσυραν. Υπενθυμίζεται σχετικά, ότι πρόκειται για την απόφαση ανάκλησης της παραπομπής που είχε καταθέσει ο Σύνδεσμος Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών, αλλά απέσυρε στη συνέχεια, γιατί ο τότε Υπουργός μεταφορών κ.Κ.Χατζηδάκης, τους υποσχέθηκε συμβιβαστική λύση. Μια λύση  που όμως ούτε εφαρμόστηκε με την μορφή που αποφασίστηκε, ούτε ρύθμισε το πρόβλημα. Έτσι η υποχώρηση των Εταιριών Εμπορίας, γυρίζει τώρα μπούμερανγκ.

Τους διευκολύνουμε να μας στείλουν στο ΔΝΤ, ενώ δεν το θέλουμε

Reporter.gr

πρίν 1 ώρα & 15'

Πολύ θα ήθελα να μάθω ποιος φωστήρας της πολιτικής σκέψης είχε την φαεινή ιδέα να χρησιμοποιήσουμε την απειλή της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για ναπανικοβάλουμε τους σκληρούς και άτεγκτους γερμανούς και τους άλλους εταίρους, μήπως και φανούν πιο ελαστικοί απέναντί μας. Είτε για να μας στηρίξουν πολιτικά, είτε για να εγγυηθούν για μας, είτε για να μας δώσουν τίποτα δανεικά, είτε και για τα τρία μαζί, ώστε να αναγκασθούν να ρίξουν τα επιτόκια και οι αγορές. Έτσι, πότε ο Γ. Παπανδρέου, πότε ο Γ. Παπακωνσταντίνου  και πότε διάφοροι άλλοι, ή και όλοι μαζί, συντηρούσαν το ενδεχόμενο της προσφυγής, διευκολύνοντας ουσιαστικά το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες στην απόφασή τους να μας σπρώξουν προς το ΔΝΤ. Κάτι που διαβεβαιώνουν ότι δεν το επιθυμούμε.

Όπως θύμισε προχθές από «ΤΑ ΝΕΑ» ο Παύλος Τσίμας και στις 26 Δεκεμβρίου 2009 ο Πάσχος Μανδραβέλης από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης είχε προειδοποιήσει από το βήμα της Βουλής στις 18 Δεκεμβρίου, 2008, κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό ότι «Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν. Θεωρούν ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση Κ. Καραμανλή ) που στηρίχτηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε όλες τις σημαντικές επιδιώξεις της , την απογραφή, την αναθεώρηση του ΑΕΠ, τη γρήγορη έξοδο από την επιτήρηση, εκμεταλλεύτηκε αυτή τη συμπαράσταση για να μην τηρήσει τις δεσμεύσεις. Απλώς τους κορόιδεψε. Η Ελλάδα, πιστεύουν, ότι καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό ταμείο για δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Επιτροπής».

Φυσικά, ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο πρωταθλητής της αποτυχίας Γ. Αλογοσκούφης, που ένα μήνα αργότερα θα αποκεφαλιζόταν με συνοπτικές διαδικασίες, χαρακτήρισε κινδυνολόγο τον Κ. Σημίτη, ζητώντας του ταυτόχρονα να μετανοήσει για τις αμαρτίες του. Όσο για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια την συγκεκριμένη προειδοποίηση και συνέχισε απτόητη το διαλυτικό της έργο με τα γνωστά αποτελέσματα. Δυστυχώς όμως και στο ΠΑΣΟΚ έγραψαν κανονικά τον Κ. Σημίτη και τις προειδοποιήσεις του, όπως φάνηκε καθαρά από τα λεγόμενά τους όταν ήταν στην αντιπολίτευση, από το προεκλογικό τους πρόγραμμα και κυρίως από τη συμπεριφορά τους τώρα, ως κυβέρνηση.

Αποδείχτηκε περίτρανα ότι ο Κ. Σημίτης ήξερε τι έλεγε. Είναι γνωστός ως φανατικός ευρωπαϊστής και έχει διασυνδέσεις στις Βρυξέλλες, αλλά και στη Γερμανία . Επομένως γνώριζε πολύ καλά ότι μας την είχαν «στημένη». Αυτό όμως έπρεπε να το λάβουν υπόψη οι Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου και οι υπόλοιποι και όχι να περιφέρονται ανά τους αιθέρες και τις πρωτεύουσες, πιπιλώντας συνεχώς τα περί προσφυγής στο ΔΝΤ γιατί έτσι διευκόλυναν όσους ήθελαν από το 2008 και θέλουν και τώρα να μας στείλουν εκεί. Με το «λέγε, λέγε» έβαλαν την ιδέα της παραπομπής μας ακόμη και σ'Α εκείνους που δεν τολμούσαν να σκεφθούν ότι μία χώρα της Ευρωζώνης θα μπορούσε να σταλεί στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Αυτό δείχνει έλλειψη πολιτικής αντίληψης, αλλά δεν δικαιολογείται ακόμη και μία πιθανή δικαιολογία ότι δεν αξιολόγησαν σωστά την προειδοποίηση Σημίτη. Εκτός και αν τα αγνόησαν ακριβώς επειδή τα είπε τότε ο πρώην πρωθυπουργός!

Σε κάθε περίπτωση, εμείς οι πολίτες έχουμε χάσει τον μπούσουλα. Εκεί που λέμε «δόξα τω Θεώ», πάμε στο «Βοήθα Παναγιά μου», καθώς μας έχουν μπερδέψει τελείως με τις συνεχείς, αέναες και αντιφατικές δηλώσεις. Και όχι τόσο οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών (που αν τις μελετήσει κανείς ίσως να μην είναι και πολύ αντιφατικές), αλλά κυρίως οι δικοί μας. Προχθές η «Wall Street Journal» συνέστησε στον Γ. Παπανδρέου να μην μιλάει τόσο πολύ και παντού γιατί προκαλεί κομφούζιο, στο οποίο χάνεται μέσα ο ίδιος και η κυβέρνησή του. Ο υπογράφων θα πρόσθετε ότι είναι η ώρα να προσγειωθεί και στη Αθήνα γιατί ο λαός τον ψήφισε για πρωθυπουργό και όχι για αεροταξιδευτή που μαζεύει μίλια από τις αεροπορικές εταιρίες. Αν μη τι άλλο, έχει να φροντίσει για τη εφαρμογή των μέτρων, την αντιμετώπιση των αντιδράσεων και για να μάθει στους υπουργούς του να βγαίνουν από το καβούκι τους και να ρωτούν για να μαθαίνουν. Πολλοί από αυτούς είναι α-πολιτικοί, δεν ξέρουν την πιάτσα, αλλά ούτε το βαθύ κράτος και τις διαδικασίες του.

Τώρα πάντως το κυρίαρχο σενάριο είναι να μας αναλάβουν από κοινού το ΔΝΤ και κάποιοι από την Ευρωζώνη μέσω της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Θα είναι ένα είδος ημιπροσφυγής με την παρότρυνση και τη συναίνεση των εταίρων και των Βρυξελλών, αλλά πάντως με όρους ΔΝΤ. Το θέμα είναι ότι από το ΔΝΤ θα πάρουμε καμιά 15αριά δισεκατομμύρια ευρώ και μάλιστα με δόσεις, εφόσον υπακούμε στους όρους του. Εμείς όμως χρειαζόμαστε τόσα μόνο για να πληρώσουμε προηγούμενα τοκοχρεωλύσια και μερικά ακόμη για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Αργότερα, θα χρειαστούμε και άλλα. Αρα τώρα βρισκόμαστε στο «Βοήθα Παναγιά μου». Προτιμότερες οι αγορές, έστω και με ψηλότερα επιτόκια, υπό την προϋπόθεση της αυστηρής εφαρμογής των μέτρων. Να τους φωτίσει ο Θεός να το επιδιώξουν και να το πετύχουν.

Κλειστά επαγγέλματα και πολιτικές "οικογένειες"

Εκτύπωση Αποθήκευση Αποστολή Μέγεθος  Facebook Twitter Του Γιώργου Κράλογλου   Απόρησαν πολλοί και μαζί τους και εγώ. Τι νόημα είχε αυτή η δήθεν «απειλή» προς τους ταξιτζήδες ότι θα ανοίξουμε το επάγγελμα αν δεν πειθαρχήσουν στη νέα φορολογική πολιτική. Πράγματι τι νόημα είχε.  Μήπως ότι μπορεί και να σας την χαρίσουμε και να μην ανοίξουμε το επάγγελμα αν δεχτείτε την αλλαγή; Κανείς δεν θέλει να πιστεύει ότι μπορεί να δούμε τέτοια γκάφα. Όπως και κανείς δεν θέλει να πιστεύει ότι μέσα σε μια κρίση που ταλανίζει και θα ταλανίζει τον τόπο τουλάχιστον μια τριετία ακόμη, αν όχι πενταετία, η κυβέρνηση απλώς μελετάει ακόμη το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Γιατί αν είναι έτσι, τότε δυστυχώς θα δικαιωθούν και όσοι στην επιχειρηματική αγορά μιλούν για συμφέροντα πελατειακών σχέσεων πολιτικών «οικογενειών» από τα κλειστά επαγγέλματα. Γιατί αν είναι έτσι η σημερινή κυβέρνηση θα είναι, σε όλο το πολιτικό φάσμα, η κυρίως υπόλογη για το θέμα αυτό. Μιας και το ΠΑΣΟΚ ήταν που το 2000 άνοιξε πρώτο τον φάκελο με τα κλειστά επαγγέλματα.  Σας θυμίζω ότι στις αρχές Ιουνίου του 2000 με πρωτοβουλία του τότε υπουργού Οικονομίας κ. Ι. Παπαντωνίου έγινε η πρώτη συνεδρίαση Επιτροπής που συστήθηκε από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τον σκοπό αυτό.  Από τότε, δηλαδή για 10 ολόκληρα χρόνια, μόνο ευχές, μισόλογα και πλάγιες δηλώσεις ακούμε για το μέγα αυτό κοινωνικό σκάνδαλο.  Αλλά μαζί με τα μισόλογα των πολιτικών και των αρμοδίων υπουργών ακούγαμε και ακούμε και ψιθύρους. Ψιθύρους για αδυναμία αντιπαράθεση των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας με τους βυτιοφορείς η Οργάνωση των οποίων έχει έδρα την Θεσσαλονίκη... Ψιθύρους για εξόφθαλμη παρελκυστική τακτική κυβερνητικών αλλά και υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου Μεταφορών στις πιέσεις των εταιρειών εμπορίας για άδειες ιδιόκτητων βυτιοφόρων. Ψιθύρους για εγκατάλειψη από τους αρμόδιους της Οργάνωσης του ίδιου κλάδου στην προσφυγή που έκανε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ψιθύρους για μάλλον σκόπιμη αδιαφορία στην ευκαιρία που έδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφασή του για άνοιγμα συγκεκριμένων επαγγελμάτων. Ψιθύρους τέλος για, περίπου, παραπλάνηση των ελεγκτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην έρευνα σχετικά με την παρέμβαση των κυβερνήσεων στην προστασία όχι μόνο των κλειστών επαγγελμάτων αλλά και του συστήματος καθορισμού τιμών σε διακίνηση εμπορευμάτων από μέσα που ανήκουν σε κλειστά επαγγέλματα...  Θα ήταν άσχημο συνεπώς να επιβεβαιωθούν οι ψίθυροι που συνδέουν πολιτικά τζάκια και πολιτικές «οικογένειες» με κλάδους όπως οι ταξιτζήδες, οι συμβολαιογράφοι, οι πρατηριούχοι, οι βυτιοφορείς, οι συντηρητές, οι τεχνίτες εφαρμογής ηλεκτρισμού και άλλοι οι οποίοι έχουν εισχωρήσει «ομαδικά» στα κομματικά κυκλώματα με υποσχέσεις για την ενίσχυση κομμάτων και συγκεκριμένων προσώπων και αντιπαροχή την προστασία στην διατήρηση των προνομίων των συγκεκριμένων κλειστών επαγγελμάτων.  Τώρα που η κοινωνική βοή θα μετατραπεί, λόγω ελλείψεως ρευστότητας και θέσεων εργασίας, σε κοινωνική οργή η στάση τόσο της κυβερνήσεως όσο και των συγκεκριμένων κομμάτων και των πολιτικών «οικογενειών» θα πρέπει να αναθεωρηθεί.  Γιατί άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων δεν σημαίνει απλά αποκατάσταση μιας κοινωνικής αλλά και επιχειρηματικής αδικίας. Σημαίνει κίνητρο για αντιμετώπιση, ίσως και σε θεαματικό βαθμό, του μεγάλου κύματος της ανεργίας που ήδη ορθώνεται εμπρός μας.  Σημαίνει ευκαιρίες απασχόλησης σε εκατοντάδες νέους με πτυχία που δεν πρόκειται να βρουν θέση εργασίας αντίστοιχη με τις σπουδές τους.  Σημαίνει ακόμη πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη και αποκατάσταση των όρων θεμιτού ανταγωνισμού στην αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό θα μας «επιστραφεί» με την παραπέρα εμπιστοσύνη των Βρυξελλών αφού η κυβέρνηση δεν θα κάνει μόνο ορθή διαχείριση του κρατικού κορβανά, αλλά θα βαδίζει και σε προγράμματα μεταρρυθμίσεων.  Πρόκειται μάλιστα για μεγάλη μεταρρύθμιση αν συνδυαστεί και με την άρση του καμποτάζ για τα κρουαζιερόπλοια, αφού οι υπηρεσίες των ίδιων των αρμοδίων υπουργείων έχουν στοιχεία που τους πείθουν για διπλασιασμό του τουρισμού μέσα από τις κρουαζιέρες αν σταματήσει η υποχρέωση των πλοίων να φέρουν αποκλειστικά ελληνική σημαία. Σε ό,τι αφορά δε την παράλληλη σημερινή υποχρέωση να απασχολούν Έλληνες στα πλοία όλοι γνωρίζουμε ότι ναι μεν με τον τρόπο αυτό μπαίνουν από την πόρτα αλλά και ότι φεύγουν από το παράθυρο... Δεν έχει κανένα λόγο λοιπόν η κυβέρνηση να καθυστερεί την εφαρμογή μιας πολιτικής που η ίδια ξεκίνησε προ 10ετίας, την πάγωσε για 4 χρόνια για να την βάλει στο βαθύ συρτάρι η Νέα Δημοκρατία γα λόγους που (σύμφωνα με την άποψη εγκύρων κύκλων) δεν την κολακεύουν καθόλου.  Άλλωστε αν λίγο ψάξει η κυβέρνηση θα βρει ως «συνηγόρους» στο θέμα και προσφυγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αρκετά δεδικασμένα στην ελληνική δικαιοσύνη που θα την διευκολύνουν να πάρει από το σημείο αυτό την «σκυτάλη» της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης και να προχωρήσει δυναμικά.  george.kraloglou@capital.gr

einai poli aplo giati den apeleutheronun tis adies ton taxi.Giati poloi buleutes exun dikes tus adies taxi.Isxii?An nai tote ntropi tus

A great IMF member says:
IMF it will be ikonomikos ektelestis   you cannot cheat or lie or mangies.

It is like a dictatorship.

The dimosioi greek whores ,  all   most of them they will see the door
You dont control anything,    no politicians will cheat or fucking around.
Monopolies everywhere

Υπολογισμός του δημοσίου χρέους (Μάρτης 2010)

326+ δισ. ευρώ το επίσημο χρέος του Ελληνικού Δημοσίου για το 2010.

+30-40 δισ. ευρώ ομόλογα του Δημοσίου (εσωτερικό χρέος), που έχουν στην κατοχή τους τα ασφαλιστικά ταμεία και οι άλλοι φορείς του Δημόσιου τομέα (το ενδοκυβερνητικό χρέος).

+25 δισ. ευρώ δάνεια εγγυημένα από το Δημόσιο.

+8 δισ. ευρώ χρέη για «δεδουλευμένα» προς κατασκευαστικές εταιρείες, προμηθευτές των νοσοκομείων και άλλους φορείς.

+1,7 δισ. ευρώ ομόλογα που θα δοθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για χρέη προς αυτήν.
+1,3 δισ. ευρώ κόστος αποζημιώσεων εργαζομένων στην Ολυμπιακή.

+1,0 δισ. ευρώ κόστος αναδρομικής χορήγησης επιδομάτων.

Μερικό σύνολο: 390 δισ. ευρώ χρέος, δηλαδή  120.000 ευρώ ανά τετραμελή οικογένεια.

Συνεπώς κάθε παιδί που γεννιέται χρωστά περίπου 30.000 ευρώ!

+450 δις ευρώ, το αναλογιστικό άνοιγμα των Ασφαλιστικών Ταμείων

+280 δισ. ευρώ που αποτελούν τα χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες.

Με λίγα λόγια χρωστάμε ένα γενικό πρόχειρο σύνολο της τάξης του 1,1 τρις ευρώτουλάχιστον και όχι μόνον…

Jim Rogers: «Εγώ θα άφηνα την Ελλάδα να χρεοκοπήσει»

http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=13&artid=82029

Τετάρτη, 17 Μαρτίου 2010 - 15:56:15     

Το ευρώ μάλλον δεν θα υπάρχει στα επόμενα 15-20 χρόνια προέβλεψε ο γνωστός μεγαλοεπενδυτής Jim Rogers, μιλώντας στο CNBC. Μάλιστα, ο ίδιος είπε ότι εάν η Ευρώπη θέλει να δείξει πως το ευρώ είναι ένα σοβαρό νόμισμα, θα πρέπει να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει. 

«Το ευρώ μάλλον θα διασπαστεί στα επόμενα 15-20 χρόνια», είπε ο Rogers. «Μην με παρεξηγήσετε, έχω στην κατοχή μου ευρώ. Είχαμε νομισματικές ενώσεις στο παρελθόν, δεν επεβίωσαν. Και ούτε αυτή θα επιβιώσει», εξήγησε. 

Μάλιστα, άποψή του είναι ότι εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση βοηθήσει την Ελλάδα, αυτό θα αποδυναμώσει περαιτέρω τα θεμελιώδη του ευρώ, αφού θα ανοίξει το δρόμο για να ζητήσουν και άλλες κυβερνήσεις ενισχύσεις. «Εγώ θα άφηνα την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, γιατί τότε όλοι θα έλεγαν ότι το ευρώ είναι ένα σοβαρό νόμισμα», είπε.